Het leven flitst aan mij voorbij
Te laat
Het is bijna niet te begrijpen hoe het kan dat mensen bijna altijd als ze onderweg zijn haast lijken te hebben. Vertrekken we nu allemaal collectief te laat van huis, omdat we eigenlijk geen zin hebben om te gaan werken of kunnen we gewoon niet inschatten hoe laat we moeten vertrekken om op tijd aan te komen. Of zijn we misschien bang thuis iets bijzonders te zullen missen als we op tijd vertrekken.
Leven
Als je ziet hoe mensen zich gedragen als ze onderweg naar werk of huis zijn dan krijg je bijna het idee dat er brand is of iets anders ergs. Van de reizigers in het openbaar vervoer die proberen voor te dringen bij het instappen tot de
wachters op het perron die de uitstappers het bijna onmogelijk maken om uit te stappen. Nu komt dat voordringen bij het instappen natuurlijk omdat we niet willen staan in het openbaar vervoer. Maar waarom dringen mensen dan voor bij het uitstappen of fietsen ze op hun vouwfiets het perron af. Dat is toch puur haast gedrag wat lijkt voort te komen uit het idee dat we iets mislopen op de plek van bestemming. Want als we zouden genieten van waar we zijn, dan zouden we ons niet zo snel mogelijk willen verplaatsen van A naar B. Zeker van gebruikers van het openbaar vervoer zou je verwachten dat ze willen genieten van rustig kunnen genieten.
Maar net als in de auto, waar we ons opzitten te vreten omdat we in de file staan, sluiten we ons in het openbaar vervoer af voor de buitenwereld alsof die niet interessant is. Waarna we ons gaan zitten irriteren als de trein of de bus te laat is. Blijkbaar vindt het leven niet plaats op de plek waar we zijn, maar ergens anders.
Flitsleven
Maar niet alleen ons gedrag als we ons verplaatsen laat zien dat het leven ergens anders plaatsvindt dan waar we zijn. We proberen ook steeds meer mee te krijgen van het leven van anderen, want blijkbaar betekent meer weten van het leven van anderen dat wij ook leven. Dat lijkt er toe te leiden dat we ieder moment dat we het gevoel hebben niet actief te zijn voor onszelf of anderen, gebruiken om contact te maken met anderen. Zo zou internet op mobiele telefoons nooit zijn doorgebroken als niemand had geweten wat hij moest met internet op zijn mobiel. Dat is natuurlijk ook de reden dat de mobiele telefoon een succes is geworden, we kunnen op ieder moment inbreken in het leven van anderen en hun laten weten wat we denken en doen. We maken van ons leven een flitsleven. Waarbij we alles wat we als afleiding zien van wat we leven noemen willen buitensluiten of zo snel mogelijk achter ons willen laten. Vandaar natuurlijk ook fietsen op het perron, snelheidsovertredingen bij de vleet, ons ongeduld om in de rij te staan bij de supermarkt.
Echt leven
Het punt is echter dat hoe we ook ons best doen om delen van ons leven over te slaan, we daarmee ons leven niet sneller laten verlopen. Iedere seconde in de materie is nu eenmaal niet meer of minder dan een seconde. Niet omdat de ene seconde langer of korter duurt voor ons
gevoel was hij ook langer of korter op de klok. We kunnen dus niet meer leven in ons leven stoppen door delen van ons leven buiten te sluiten of door delen van het leven van anderen ons leven binnen te halen.
Echt leven betekent dat wat je ook doet je je er bewust van bent dat je het doet en dat je begrijpt dat het leven is. Dus hoe graag mensen dat ook zouden willen we kunnen niet door een waardeoordeel uit te spreken in woord of gedrag een deel van ons leven buitenspel zetten. Want zelfs dat deel dat we buitenspel zetten is een deel van ons leven. Net zoals goud niet specialer is dan basalt omdat wij er meer waarde aan toekennen. Goed bezien is basalt zelfs meer waard dan goud, omdat het een grotere diversiteit aan atomen kent dan goud dat vaak voor 99% alleen maar uit goud atomen bestaat. Maar dat is maar mijn waardeoordeel.
Extra
Afbeeldingen
Marion Heidemann-Grimm / pixelio.de
Harald Wanetschka / pixelio.de