Binnen- versus buitenwereld

Inleiding

Als je de meeste mensen moet geloven dan is de buitenwereld het belangrijkste wat er is voor een mens. Het gaat er niet om een mens te worden door je op je innerlijk te richten. In plaats daarvan gaat het er om anderen in hun bestaan te bevestigen door je op hun te richten. Maar waarom is het je richten op anderen belangrijker dan het je richten op jezelf. Het je op anderen richten levert ons vaak niet veel meer op dan een ontevreden ander omdat we niet voldoen aan de verwachtingen van de ander.

Buitenwereld

We hebben allemaal een binnenwereld en wat misschien nog wel verwarrender is er is geen binnenwereld zonder buitenwereld. Hoewel een filosoof als Plato zelfs durfde te beweren dat er helemaal geen buitenwereld is. We waren niet meer dan waarnemers van de schaduwen geprojecteerd op de muur van de grot terwijl wij met onze rug naar de opening zitten. Descartes vroeg zich zelfs af of we wel een lichaam hadden en kwam uiteindelijk tot de conclusie dat de enige zekerheid die we hadden het feit was dat we konden vaststellen dat we denken. Een Chinese filosoof vroeg zich ooit eens af of hij een man was die van een vlinder droomde of een vlinder die droomde van een man die van een vlinder droomde. Allemaal vergaten ze echter dat het de buitenwereld is die bestaat en dat wij bestaan bij de gratie van die buitenwereld. Als die buitenwereld er niet was dan zouden we geen mensen zijn. Het is namelijk in de interactie tussen onszelf en de buitenwereld dat we mensen worden. Maar dan nog kun je je afvragen of daarmee de buitenwereld belangrijker wordt dan onze eigen binnenwereld. Helemaal als onze binnenwereld al een afspiegeling is van de buitenwereld.

Eigenlijk is de enige conclusie die je kunt trekken dat de buitenwereld belangrijk is, omdat ze aan de basis staat van de vorming van onze binnenwereld. Maar de buitenwereld belangrijker maken dan de binnenwereld is beweren dat de fabriek belangrijker is dan de auto, omdat de fabriek de auto heeft gemaakt. Ik denk niet dat er ook maar één auto-eigenaar is die het daarmee eens is. Maar als het over de relaties tussen mensen gaat, dan vinden we wel dat anderen hun buitenwereld belangrijker moeten vinden dan hun binnenwereld. Dan willen we er tijdens de opvoeding zelfs op hameren dat onze kinderen niet zo zelfzuchtig of zelfgericht moeten zijn. Hoe egoïstisch en egocentrisch is dat wel niet?

Binnenwereld

Daarbij zijn de meeste mensen die zich op hun binnenwereld richten vaak vriendelijker en socialer dan mensen die zich alleen maar op de buitenwereld richten. Alsof de mogelijkheid om je op je innerlijk te richten een bepaalde mate van mededogen voor je medemens creëert. Terwijl je alleen maar op de buitenwereld richten leidt tot een soort dictatuur van de regels. Een dictatuur die bang is om zijn macht over de ander te verliezen, omdat de ander zich op zijn innerlijk richt. Een dictatuur die bang is om te moeten ontdekken dat het regeert door angst in plaats van met liefde voor de ander. Alsof je door je op je binnenwereld te richten assertiever, liefdevoller en minder manipuleerbaar wordt. Wat is daar op tegen? Dat is toch eigenlijk wat we allemaal willen, beter in staat zijn om voor onszelf op te komen zonder vijanden te maken. Van onszelf houden en van anderen. Maar zo’n vaardigheid kun je alleen ontwikkelen als je weet wat je wilt en daarvoor moet je je op je binnenwereld richten. Want de buitenwereld bevat slechts de ideeën van anderen.

Verder is het toch niet zo dat omdat je je op je binnenwereld richt, dat je dan de buitenwereld afkeurt of veroordeelt. Het is toch niet zo dat omdat je als man maar van één vrouw houdt, dat je daarmee alle andere vrouwen veroordeelt als mislukt en onvrouwelijk. De keuze voor het één is toch geen veroordeling van het andere. Het is toch niet zo dat omdat ik van voetbal hou dat ik daarom alle andere sporten haat. Daarbij kun je misschien wel kiezen om je te richten op je binnenwereld, maar je leeft in de buitenwereld samen met anderen waarom zou je er dan voor kiezen om de buitenwereld te veroordelen of te haten. Zeker als je bedenkt dat onze binnenwereld voortkomt uit de buitenwereld. Dan betekent het je richten op je binnenwereld eigenlijk automatisch dat je je ook richt op de buitenwereld. Wat dat betreft is het je alleen richten op de buitenwereld een afwijzing van je eigen binnenwereld en is dat niet erger dan het je afkeren van de buitenwereld. Want zelfs wanneer je je alleen richt op je innerlijk richt je je nog steeds op de wereld om je heen. Maar als je je alleen richt op de wereld om je heen, dan is het enige wat je afwijst jezelf.