Als je niet weet waarom

Inleiding

In een vorig artikel had ik het er over dat we onszelf vaker de waarom vraag moesten stellen. Het doel daarvan is niet om onszelf ter discussie te stellen, dat is nergens voor nodig. Het stellen van de waarom vraag is vooral bedoeld om jezelf beter te leren kennen. Het waarom ontdekken achter de dingen die je doet. Maar soms geeft de waarom vraag geen antwoord.

Het antwoordloze waarom

Om jezelf beter te leren kennen kun je jezelf de vraag stellen waarom je iets doet of wilt. In sommige gevallen zul je dan een sterk gevoel krijgen dat het antwoord er eigenlijk niet toe doet. Het voelt gewoon goed aan. Maar er zijn ook momenten dat je geen antwoord krijgt. De waarom vraag blijft onbeantwoord. De belangrijkste reden daarvoor zal er vooral in liggen omdat we iets doen of vinden wat we zelf niet willen, maar wat niet hoort volgens de maatschappij. Er is dus geen antwoord in onszelf, maar de maatschappij keurt het af wat we doen. Maar voor zaken die de maatschappij afkeurt wordt vaak geen reden gegeven, ze worden gewoon afgekeurd. In meeste gevallen omdat ze verbonden zijn met een taboe of omdat ze verbonden zijn met een gebeurtenis die maatschappij breed afschuwelijk gevonden wordt.

Zo zullen de meeste vrouwen die een burka dragen, bij het beantwoorden van de vraag waarom niet verder komen dan dat het zo hoort. Zelfs als ze de vraag aan zichzelf stellen, zal dat het antwoord zijn. Misschien dat een enkeling nog met het antwoord komt dat mannen tegen zichzelf beschermd moeten worden. Of ze kunnen nog op het idee komen dat ze het lekker vinden. Maar als je op die antwoorden door zou vragen blijft het vaak angstvallig stil. Op dat moment kun je dus gerust stellen dat er ook geen ander antwoord is dan het antwoord dat de maatschappij het wil. Hoewel er in een ver verleden natuurlijk wel een antwoord te vinden zal zijn voor het waarom.

Ook in het westen hebben we dit soort gedrag, waarbij er nooit een echt antwoord komt op de waarom vraag. Waarom wilt u directeur worden? Omdat dat aanzien geeft? Waarom wilt u aanzien? Omdat ik dan waardering zal krijgen van mijn ouders? Waarom wilt u waardering van uw ouders? Omdat dat hoort? Waarom hoort dat, waardering krijgen van uw ouders? Op dit moment blijft het bij de meeste mensen hopeloos stil in hun hoofd. Hier stoot je dus op het maatschappelijk gewenste antwoord, het is de maatschappij die vindt dat wij de waardering moeten krijgen van onze ouders.

Andere vraag

Er is overigens wel een weg uit deze impasse, maar die wordt vaak negatief gevonden, omdat de waarom vraag die gesteld wordt iets ter discussie stelt. Het stelt namelijk de norm ter discussie dat alles door de maatschappij en de omgeving moet worden bepaald. De vervolg vraag die je zou kunnen stellen is:

Waarom vindt u dat uw ouders u moeten waarderen en dat u uzelf niet mag waarden?

Hoewel je hem beter kunt stellen in de vorm van:

Waarom vind ik dat ik mezelf niet mag waarderen, maar waardering moet krijgen van mijn omgeving?

Deze vraag zal bij veel mensen onbeantwoord blijven. Ze gaat tenslotte in tegen wat we geleerd hebben. We hebben geleerd dat we onszelf niet belangrijk mogen vinden. We mogen onszelf niet waarderen, dat is egocentrisch. Nu zullen veel lezers gaan beweren dat ze zichzelf wel degelijk waarderen. Maar dan is de vraag:

Waardeer je jezelf of waardeer je bepaalde vaardigheden van jezelf die anderen goed aan je vinden.

Want jezelf waarderen betekent dat je jezelf accepteert zoals je bent met al je goede en slechte kanten . Het gaat er dus niet om dat je alleen maar naar je goede kanten kijkt en dan zegt:

Wat ben ik toch geweldig.

Of dat je op basis van wat anderen over je zeggen je zelf waardeert. Want dan waardeer je niet jezelf, maar het gedrag dat anderen goed aan je vinden. Je laat dan een groot deel van jezelf buitenbeschouwing om jezelf positief te kunnen waarderen. Want dat is ook wat anderen doen als ze ons waarderen. Ze kunnen ons namelijk niet waarderen voor de persoon die we zijn, maar alleen voor het gedrag dat ze van ons waarnemen.

De impasse voorbij

Als de waarom vraag die we onszelf stellen naar aanleiding van wat we doen of denken geen

antwoord oplevert, dan is de volgende vraag dus eigenlijk altijd:

Waarom vind ik dat ik geen antwoord mag geven op deze vraag?

In veel gevallen zal het antwoord dan zijn:

Omdat ik dat geleerd heb van mijn ouders of omgeving.

Waarna je de vraag kunt stellen:

Waarom vind ik dat ik niet mijn eigen mening mag hebben?

De vraag uit de impasse is dan in zekere zin altijd de:

Waarom vind ik dat?

vraag. Waarna je de vraag kunt stellen:

Wat vind ik zelf?

en:

Is dat echt wat ik vind of vind ik het eigenlijk helemaal niet belangrijk.

Want veel zaken die onze ouders en omgeving belangrijk vinden en vonden zijn helemaal niet belangrijk voor ons.

Afbeeldingen

FreeDigitalPhotos.net:

jscreationzs

Filomena Scalise

Francesco Marino